Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ


Αρκετές φορές ψέξαμε και επικρίναμε τον αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο για τις τοποθετήσεις του στο εθνικό μας θέμα.


Παράλληλα δεν διστάσαμε να του αποδώσουμε τα εύσημα όταν ανακοίνωσε κοινές παιδικές κατασκηνώσεις ε/κυπρίων και τ/κυπρίων, παλαιστινίων και ισραηλινών.


Οφείλουμε να του αποδώσουμε τα εύσημα και για την τελευταία ενέργεια του, να τολμήσει να περάσει στα κατεχόμενα για να επισκεφθεί το υπό κατάρρευση μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα.


Θεωρούμε ότι μόνο αν κάποιος διαπιστώσει με τα ίδια του τα μάτια μια κατάσταση μπορεί να εκτιμήσει σωστά τα δεδομένα.


Και θεωρούμε ότι οι δηλώσεις του μακαριοτάτου δεν ήταν άσχετες με τα συναισθήματα που του γέννησε μέσα του το πάτημα των σκλαβωμένων εδαφών.

«Τώρα που έμαθα το δρόμο θα σας επισκέπτομαι πιο συχνά» δήλωσε στους κατοίκους της χερσονήσου της Καρπασίας.


Στα θετικά των κινήσεων του αρχιεπισκόπου πρέπει να πιστωθεί και η επιδιωκόμενη συνάντηση του με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν.


Ελπίζουμε ότι οι τελευταίες κινήσεις και εμπειρίες του αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου θα τον βοηθήσουν στην ορθή κατανόηση του χρέους του ως αρχιεπισκόπου.


Μόνο που θα πρέπει να σημειώσουμε και μερικά σημεία που στέλλουν αρνητικά μηνύματα.


Σίγουρα δεν είναι πολιτικός. Ωστόσο δεν βρέθηκε κάποιος από τους συμβούλους του να του υποδείξει ότι οι δηλώσεις στήριξης προς τον Έρογλου δεν είναι οι ενδεδειγμένες διότι στέλλουν αρνητικά μηνύματα;


Και τι σημαίνει η δήλωση ότι ο κ. Έρογλου του στέλλει καθημερινά μηνύματα;


Θυμίζουμε μια ρήση που λέει «δείξε μου τον φίλο σου να σου πως ποιος είσαι».


Γι αυτό ταπεινά συμβουλεύουμε τον αρχιεπίσκοπο να προσέξει τις φιλίες του.


* * *


Παρόλ’ αυτά δεν μπορούμε να αφήσουμε να περάσει απαρατήρητο το ότι ο αρχιεπίσκοπος και οι άλλοι εκκλησιαστικοί ταγοί δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση να συνδράμουν στο ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης.


Θεωρούμε ότι είναι απαράδεκτο όταν όλοι προσπαθούν (άλλοι πολύ και άλλοι λίγο) να βοηθήσουν στο ξεπέρασμα της κρίσης, ο οικονομικός κολοσσός που ακούει στο όνομα Εκκλησία της Κύπρου να αρνείται πεισματικά να δώσει έστω και την παραμικρή συνεισφορά.







Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ





Στην Κύπρο, τη χώρα την αέρινη, όσο πάμε οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους.

Κάποιοι σκόπιμα συγχύζουν την Δημοκρατία με την ασυδοσία.
Επικαλούνται συνεχώς την ελευθερία του λόγου, την ελευθερία της άποψης διότι αυτό τους βολεύει να ακούγονται πράγματα και θαύματα τα οποία εξυπηρετούν τη δική τους πολιτική.

Αναφερόμαστε στα όσα έγιναν στο μνημόσυνο του Γρ. Αυξεντίου στο Μαχαιρά την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010.

Ομάδα νεαρών παραταγμένοι με στρατιωτικό τρόπο και ντυμένοι ομοιόμορφα στα μαύρα, προπηλάκισαν του πολιτικούς που παρευρέθηκαν στο μνημόσυνο και φώναξαν τα γνωστά συνθήματα εναντίον των πολιτικών και των οπαδών της ομοσπονδίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τα ίδια είχαμε και πέρσι αλλά και πρόπερσι στην παρουσία μάλιστα του προέδρου Χριστόφια.

Όλοι αυτοί που επικαλούνται τη Δημοκρατία, ηθελημένα ή όχι «ξεχνούν» ότι η Δημοκρατία έχει συστήματα άμυνας.
Ακόμα και στην άμεση Δημοκρατία της Αρχαίας Ελλάδας υπήρχε ο εξοστρακισμός. Αυτό δείχνει ότι η Δημοκρατία δεν είναι ένα σύστημα όπου ο καθένας μπορεί να λέει ή να κάνει κάτι χωρίς συνέπειες.
Αντίθετα, η Δημοκρατία απαιτεί από τον καθένα να είναι υπεύθυνος των πράξεων του.

Τα συνθήματα, λοιπόν, που φώναξε η ομάδα του ΕΛΑΜ σχολίασαν οι εκπρόσωποι των κομμάτων που ήταν εκεί και όλοι τα καταδίκασαν.

Μόνο ο αναπληρωτής Γ.Γ. των Οικολόγων Ντίνος Πασπαλίδης αποτέλεσε εξαίρεση. Δήλωσε σύμφωνα με το ΚΥΠΕ:

«Ο κάθε πολίτης είναι ελεύθερος να εκφράζει τις σκέψεις και τα πιστεύω του» και πρόσθεσε ότι δεν θα πρέπει να επισκιάζεται η πραγματική θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου.
Ο κ. Πασπαλίδης πρόσθεσε ότι πρέπει να κοιτάζουμε την ουσία των πραγμάτων με τα σημερινά δεδομένα.»

Διερωτόμαστε, αν κάποιος φώναζε συνθήματα εναντίον της πολιτικής που υποστηρίζει ο κ. Πασπαλίδης – και που δεν είναι η ομοσπονδία – θα αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο;

Αλλά νομίζουμε ότι την απάντηση την έδωσε η αδελφή του Γρηγόρη Αυξεντίου Χρυστάλλα Σουρουλλά η οποία κληθείσα να σχολιάσει τα συνθήματα που ακούστηκαν, τα απέδωσε στο νεαρό της ηλικίας των ατόμων που τα φώναζαν, αφήνοντας να νοηθεί ότι δεν θα πρέπει να τους αποδίδεται ιδιαίτερη σημασία.

Ορίστε που ένας άνθρωπος, απλός, κατάφερε να αποτυπώσει μέσα σε λίγες λέξεις την πραγματικότητα.